21 MAR Het Coronavirus
Vrijdag 20 maart, eindelijk is alles een beetje geland. Wat een week, wat een chaos, wat een onzekerheid. 6 maart had ik besloten om een sabbatical te nemen voor 3 maanden. Super heftig maar een keuze die ik moest maken. Even wist ik niet meer welke richting ik op wilde. Ben ik nog steeds de huidtherapeute van 13 jaar gelden of ben ik inmiddels de ondernemer. Ik liep vast en een sabbatical was de oplossing. Even afstand nemen en opnieuw bekijken wat en op welke manier ik mijn bedrijf vorm wil geven. Maar toen sloeg afgelopen maandag ineens alles om.
Hoe het begon
In de 2 weken voorafgaand hoorden we al steeds meer over het Coronavirus. Ik merkte dat ik er zelf vrij relaxed in stond. Handen vaak wassen, doen we al. Met mondkapje werken met een verkoudheid, dat deden we al. Wat kunnen we nog meer? We hebben ons laten leiden door de huisartsenpraktijken die samen met ons in 1 van de gezondheidscentra’s zitten. Dat voelde goed. Ik kon me daarbij aansluiten en zo wist ik dat we alles deden wat in ons macht lag voor de patiënten, cliënten en voor onze collega’s.
Het besef
Zondagochtend, we waren in een hotel in Noord-Brabant. Samen met een vriendin en haar dochter. Haar familie woont in Litouwen en we kregen het bericht dat Litouwen over ging tot een lockdown. Ik probeerde m’n zinnen te verzetten maar dat lukte niet. De stress bekroop me en alle vragen vlogen steeds door mijn hoofd; Kan ik morgen behandelen? Kan ik dat van mijn medewerkers vragen? Heb ik voldoende financiële draagkracht? Wat zouden cliënten denken? Oftewel, we zijn naar huis gegaan. Ik wilde sparren met m’n netwerk en fijne achterban. In verschillende groep appjes werd informatie gedeeld en ook naar mijn cliënten en personeel moest ik iets communiceren. De hele middag heb ik al het nieuws in de gaten gehouden en alles gelezen. Ik heb zelden in zo’n enorme stresssituatie gezeten. Het gaat nu over welzijn van mijn collega’s en alle cliënten.
De Wanhoop
Via mijn collega huidtherapeuten kreeg ik te horen dat we nog een update zouden krijgen vanuit de NVH, Nederlandse Vereniging van Huidtherapeuten. Ik heb tot 23 uur gewacht in een enorme spanning. Wel dicht, niet dicht. Vanuit de NVH kwam niet het standpunt waar ik op hoopte. Uit paniek app ik om 23 uur ’s avonds nog mijn accountant. Gelukkig lag hij al te slapen.
Het Besluit
Maandagochtend, ik voel onzekerheid bij mijn collega’s, ik denk dat ze die van mij ook voelen. Ik probeer duidelijk te communiceren en geef aan dat we uiterlijk vanmiddag om 17.00 uur beslissen wat we gaan doen. Zelf heb ik enorme stress, keuzes maken en alles goed overdenken. Ik doe zoveel vanuit gevoel maar dit gaat zoveel verder. Ondertussen heeft mijn accountant gereageerd. Alles ligt nog steeds stil. Mensen bellen af, mensen plannen een afspraak in. Het is nog zo onwerkelijk.
Yes weer een update vanuit de NVH. Maar ook deze keer strookt het niet met mijn gevoel. Om 12 uur kan ik de stress bijna niet meer aan en heb ik diep van binnen allang een keuze gemaakt. In de wanhoop ben ik lijstjes aan het maken. Wat kunnen we doen als we dicht zijn? Ik leg mijn pen neer en overleg nogmaals. Ik hak de knoop door. Wij kunnen geen 1,5 meter afstand behouden. Wij leveren zorg maar geen vitale zorg. Wij moeten stoppen. Opluchting, verdriet en onzekerheid; alles wisselt elkaar af.
Actie
Maar nu begint het pas. We gaan mensen afbellen. Gelukkig pakt iedereen in ons team wat op, ook daar proef ik enorme opluchting! We hebben lijstjes gemaakt, wat kunnen we doen? Hoe gaan we het regelen? Er wordt hard gewerkt, niet zoals we gewend zijn maar er heerst zo ontzettend veel teamspirit. Patiënten en cliënten reageren allemaal ontzettend lief, dat ik het besluit wat ik heb moeten nemen goed voelt. Tegelijkertijd denk ik aan de mensen in de zorg, zieke mensen en hun naasten. Alle zorgverleners, specialisten artsen eigenlijk aan alle onbaatzuchtige zorgverleners.
Het is vrijdag 20 maart en voor het eerst na maandag zit ik weer achter mijn computer. Ik loop de praktijk binnen en een warm gevoel overmeestert. Mijn hart ligt hier, daar heb ik geen sabbatical voor nodig. Ik heb je gemist ook al was het pas voor een paar dagen.
Toekomst
Makkelijk zal het zeker niet gaan worden de komende maanden. Gelukkig zijn we een gezond bedrijf met een sterke basis. Deze tijd gebruiken we om met nieuwe ideeën te komen. Via filmpjes willen we jullie gaan informeren. Iedere dag zit iemand van ons team achter de computer om via de chat al jullie vragen te beantwoorden. Producten van Environ en Jane Iredale kunnen besteld worden. Deze hebben we op voorraad.
Ik wil iedereen bedanken voor het vertrouwen maar ook voor de lieve berichtjes en support in deze tijd. Samen met z’n allen in voor-& tegenspoed. Blijf gezond en laten we hopen op betere tijden.
Tot snel!
Lieve groetjes Simone de Wildt
